Ҷалби ҷавонон ба гурӯҳҳои тундрав яке аз мушкилоти асосии имрӯза буда, ашхоси манфиатхоҳ бо супориши миссионерони хориҷӣ махсусан ҷавононро бо ҳар гуна ваъдаҳои бардурӯғи динию дунявӣ шомил намуда, онҳоро ба ҷараёнҳои дорои характери экстремистию террористӣ дошта сафарбар менамоянд. Зеро ҳадафи асосии онҳо ноором сохтани фазои ороми сайёра мебошад.
Имрӯзҳо минбари аз ҳама асосии таблиғотӣ барои гурӯҳҳои манфиатхоҳ сомонаҳои иҷтимоӣ ба ҳисоб меравад. Тавре аз тариқи воситаҳои ахбори омма огаҳӣ дорем, дар замони муосир сафи низомиёну ҷангиёни гурӯҳҳои террористӣ аз ҳисоби ҷавонони савияи дониши кофии динӣ надошта меафзояд. Ба назар мерасад, ки дар тамоми кишварҳо ҳамин гуна наврасони ба доми фиребафтода кам нестанд ва онҳо ҷони худро бехабар аз мақсаду мароми манфиатхоҳон қурбон месозанд. Омили аз ҳама асосии чунин фирефташуданҳо ин ноогоҳӣ аз асолати фарҳанги исломӣ ва камсаводии ҷавонон аст.
Вобаста ба ин зуҳуроти номатлуби глобалӣ давлати мо низ бетараф набуда, решадавонии маризии мазкур дар дилхоҳ гӯшаи олам метавонад ба ҷомеаи мо низ таъсири манфии худро гузорад. Дар ин радиф душманони миллати тоҷик ҳам мехоҳанд бо ҳар роҳу восита фазои ороми кишвари моро халалдор намоянд. Ба ин хотир, аз хориҷа истода мехоҳанд тақдири Тоҷикистонро ба хости худ ҳал намоянд. Онҳо тариқи телевизонҳои моҳворавӣ ва шабакаҳои интернетӣ ба халқи азизи мо таҳдид намуда, сиёсати пешгирифтаи ҳукумати мамлакатро, ки баҳри таъмини сулҳу субот, якпорчагӣ ва тараққиёт равона шудааст, мавриди интиқом қарор медиҳанд. Хоинони миллату давлат ба воситаи қувваҳои дохилӣ, аз ҷумла баъзе ҳизбу ҳаракатҳои ба ном исломӣ, инчунин баъзе афроди ҷиноятпеша таблиғот бурда, ҷавонони ноогоҳро фиреб медиҳанд ва онҳоро ба муқобили сиёсати пешгирифтаи Ватану миллати худ мешуронанд.
Дар ҳақиқат ҳам даҳшатфиканӣ падидаи номатлуби замони муосир буда, фаҳмиши он дар содир кардани ҷиноятҳои вазнин, аз қабили қатлу куштори мардум, ба гаравгон гирифтани одамон, тарконидани иншоотҳои маишиву фароғатӣ, рабудани воситаҳои гуногуни нақлиётӣ ба сифати гарав ва амсоли он дониста мешавад. Экстремизм бошад, хислати ҷудоихохӣ, ифротгароӣ ва иғвоангезиро дар худ таҷассум намуда, заминагузорандаи кирдори террористӣ маҳсуб меёбад. Бо ибораи дигар оқибати экстремизм терроризм аст. Вале ҷомеаи моро ҳамин матлаб кифоя аст, то ки бидонем ин ҳарду комилан хатари калони парокандагиву бесуботиро доро буда, оқибати басо нохуш ва нанговар ба бор хоҳад овард.
Вобаста ба ин зуҳуроти номатлуб ва ҳассос мо бояд бениҳоят ҳушёр ва эҳтиёткор бошем. Ба насли ҷавон ва наврас тарзи ҳаёти оромонаву бидуни ҳар гуна ҷангу ваҳшониятро тағрибу ташвиқ созем. Таълиму тарбияро тавре ба роҳ монем, ки барои бекориву зоеъ рафтани вақти холӣ фурсат наёбанд. Бештар ба забономӯзиву ҳунармандӣ ҷалб гарданд, то дар оянда тавонанд зиндагии шоиста дошта бошанд. Ҳаргиз ба даъватҳои бардурӯғи аҷнабиён бовар накунанд. Зеро ҳама ишораҳое, ки аз номи ислом аз тарафи экстремистону террористон садо медиҳанд, бахусус ҷавононро ба ҷиҳод ва барпо кардани хилофати исломӣ тарғиб менамоянд, дурӯғи маҳз аст.
Аз ин лиҳоз, мо бояд ба наврасону ҷавонон фаҳмонем, ки бояд муттаҳид, якдил ва дастаҷамъ бошем, ба иғвои хоинон дода нашавем, тамоми кӯшишро ба харҷ диҳем, то ин ки Ватани худро аз дасисаҳои душманон эмин нигаҳ дорем. Ба насли наврас ва ҷавон фаҳмонем, ки ҷиҳоди мо ҳифзу ҳимояи ватан, обод кардани он, хизмати падару модар, тарбияи фарзандон, тағиби некиву накӯкорист.
Зеро, яке аз масъалаҳое, ки боиси нигаронии ҷомеаи кишвар гаштааст, коста шудани маърифату худогоҳии ҷавонон оид ба пос доштани таъриху фарҳанг, арзишҳои ахлоқӣ ва маънавии миллӣ, ноогоҳӣ ва сатҳи пасти маърифати ҷавонон мебошад, ки ин сабаби гаравидани онҳо ба гурӯҳҳои иртиҷоӣ, зиёд гаштани майли наврасону ҷавонон ба арзишҳои бегона мегардад. Ба ҳамин хотир, моро зарур аст, ки дар замири ҷавонон ҳисси баланди миллӣ, эҳсоси худшиносиву ватандӯстӣ, ахлоқи ҳамида, сабру таҳаммул, омӯзиши илму дониш ва касбу ҳунари муосир, ҷиддияту меҳнатдӯстӣ ва эҳтироми волоияти қонунро бедор созем.
Чунки онҳо дар оянда ҳамчун намояндагони сазовор ва шоистаи миллати хеш Ватани азизамонро дар арсаи ҷаҳонӣ муаррифӣ карда, рисолати таърихӣ ва эҳсоси масъулияти хешро дар баробари ниёгони гузашта, ҷомеаи имрӯза ва наслҳои оянда аниқ дарк намоянд. Ба хотири таҳкими давлату давлатдорӣ, ҳифзи дастовардҳои даврони истиқлол, ваҳдати миллӣ, сулҳу субот ва рушди минбаъдаи иҷтимоиву иқтисодии Ватани азизамон тамоми нерӯи ақлониву ҷисмонии худро равона созанд.
Азизова Б.М. мудири бахши Хадамоти муҳоҷират дар ноҳияи Файзобод
