Имрӯз ҳар як шаҳрванди кишвар, ки ифтихори миллӣ дорад, бояд барои пешгирӣ аз паҳншавии ифротгароӣ ва дигар зуҳуроти номатлуби ҷомеа ҷидду ҷаҳд намояд. Дар замони муосир шаклҳои зиёди экстремизм муайян гардидаанд, ки ҳар яке аз ин шаклҳо дорои хусусияти худ ҳастанд, аммо онҳоро хусусиятҳои тафриқаангезӣ, ноором кардани вазъи кишвар ва дигар ҳадафҳо бо ҳам мепайвандад.
Сабабҳои шомилшавии бархе аз шаҳрвандони хусусан ҷавонони ноогоҳ ба гурӯҳҳои экстремистӣ ва террористӣ гуногун аст, аз ҷумла, паст будани маърифати ҳуқуқӣ, ҷой доштани камбудиҳо дар тарбияи оилавӣ, ноогоҳӣ аз ҳадафҳои гурӯҳҳои ифротӣ таъсири равияҳои динӣ ва дигарҳо.
Қобили тазаккур аст, ки бе шинохти дурусти гузашта бунёди рӯзгори имрӯза ва тарҳрезии нақшаҳои рушди оянда имконнопазир аст.
Аз ин рӯ, ҷомеаи моро зарур аст, ки имрӯз барои пешгирии омилҳои номатлуб ва воридшавии мафкураи бегона ба зеҳни мардум, тавсеаи мафкураи миллӣ, рушди иҷтимоиву сиёсии ҷумҳурӣ, таҳкими иттиҳоди неруҳои созандаи кишвар барои ҳифзи манфиатҳои миллат ва давлат, мубориза бар зидди хурофотпарастиву ифротгароӣ ва ба татбиқи давлатдории миллӣ таваҷҷуҳи бештар дошта бошад.
Тавре ки маълум аст, авҷи терроризм имрӯз дар баъзе минтақаҳои олам дар баробари сабабҳои иқтисодӣ доштан ва бозиҳои геополитикии давлатҳои абарқудрат марбут буда, ҳамзамон, сабабҳои дигаре низ дорад, ки одатан ба муборизаҳо байни мазҳабу равияҳои динӣ ва амсоли он мебошанд.
Роҳҳои асосии пешгирии шомилшавии ҷавонону наврасон ба ҳизбу ҳаракатҳои экстремистӣ, террористӣ ва тундгароӣ ташвиқу тарғиб, гузаронидпни корҳои фаҳмондадиҳӣ, ҷаҳонбинии илмӣ ва тафаккури миллӣ ба ҳисоб меравад. Танҳо дар сурати чунин тарбия намудани насли нави миллат мо метавонем ба ояндаи осоишта, ба кишвари озоду обод, ба Ватан-модар дар ваҳдату ягонагӣ ва зиндагии шоиста эътимоди комил дошта бошем.
Зикр намудан бамаврид аст, ки иддае аз шаҳрвандони кишвари мо дар хориҷи кишвар дар муҳоҷирати меҳнатӣ, дур аз назорати волидон, сиёссии давлатдори мо қарор доранд. Аз беаҳамиятӣ, беназоратӣ ба тақдири онҳо метавонад боис шавад, ки онҳо фирефтаи доми гурӯҳҳои ифротӣ ва мазҳабҳои динии ғайр шаванд. Ҷавонони имрӯза бояд эҳсос намоянд, ки ин хунрезию ҷаҳолат маҳз туфайли амалҳои нопоки экстремистону террористон ба вуқӯъ меояд.
Аз ҷониби кормандони Хадамоти муҳоҷират ҷиҳати пешгири намудан аз шомилшавӣ ба гурӯҳҳои экстремистию террористӣ мунтазам корҳои фаҳмондадиҳӣ дар байни шаҳрвандон-муҳоҷирони меҳнатие, ки мехоҳанд берун аз қаламрави ҷумҳурӣ бароянд, гузаронида шуда, буклетҳои ташвиқотӣ ба онҳо тақсим карда мешавад.
Мо ҳамеша экстремизму терроризмро шадидан маҳкум менамоем. Инчунин, барои ҳифзи якпорчагии ин Ватани биҳиштосо кӯшиш ба харҷ дода, баҳри таъмини амниятамон саҳм мегузорем. Зеро ин ободию осоиштагӣ ва ҳам гулгулшукуфии Ватани азизамон ба осонӣ ба даст наомадааст.
Ҷуразода Бедил, сардори раёсати муҳоҷирати меҳнатӣ Хадамоти муҳоҷират
