Бузургони ҳар давру замон таълиму тарбияи фарзандро ҳамеша дар мадди назари ҳамешагӣ қарор дода, кӯшиш ба харҷ медоданд, ки тавассути таълиму тарбияи фарзандони шоистаи миллатро ба камол расонанд, зеро нафари тарбияи хубдошта мекӯшад, ки барои азхуд намудани ин ва ё он соҳаи ба ҷамъият зарурӣ саҳмгузор бошад.
Хушбахтона, мо дар замоне зиндагӣ ва кору фаъолият дорем, ки мамлакатамон соҳибистиқлол буда, аҳолиаш тинҷу осуда дар фазои ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ умр ба сар мебаранд. Аз хурд то бузурги кишвар аз неъматҳои соҳибистиқлолӣ бархурдор буда, онро пурсамар истифода бурда истодаанд.
Дар ин раванд, сохта ба истифода додани даҳҳо иншооти соҳаи маориф, азнавсозии биноҳои муассисаҳои таълимӣ, ҷиҳозонидани муассисаҳои таълимӣ бо воситаҳои техникии ҳозиразамон, бунёди варзишгоҳу майдончаҳои варзишӣ, компютеркунонии муассисаҳои таҳсилоти миёнаи умумӣ, донишгоҳу донишкада ва литсейю коллеҷҳо, боғчаву кӯдакистонҳо, бо таҷҳизоти муосир таҷҳизонидани синф – кабинету лабораторияҳои фанҳои физикаву химия ва технологияҳои иттилоотӣ ва дигар дастовардҳои соҳаи маориф омӯзгорону шогирдонро водор месозад, ки аз болои худ кор бурда, ҷиҳати омӯхтани илми муосир ҷидду ҷаҳд намоем.
Нагузорем, ки дар зеҳну тафаккури насли наврас ва ҷавонон ақидаву равияҳои ифротгаро ҷой дошта бошанд. Замини муқаддаси Ватанро ҳифз намоем, ба қадри неъматҳои бузург биресем, фирефтаи суханҳои ҳар гуна нафарону гуруҳҳои ифротӣ нашавем. Пайваста илм омӯзем, аз таҷрибаи бузургсолону қаҳрамонони майдони ҷанг ва арсаи меҳнат сабақ гирем, маслиҳатҳои калонсолонро пешаи кори худ қарор диҳем, барои рушди давлати соҳибистиқлол ва ҳимояи марзу буми Ватани азизамон – Тоҷикистон камари ҳиммат бандем.
Ҳарчанд дар ҷомеаи кунунии мо кам нестанд, ашхосе, ки мехоҳанд бо ҳар роҳу восита вазъиятро ноором, сулҳу оромиро халалдор созанд, аммо ҳар фарди ҷомеа бояд зиракию ҳушёриро аз даст надиҳанд. Таърих гувоҳ аст, ки дар ҳар давру замон миллати тоҷик бурдборонаву босаброна пеши роҳи хатари парокандагию нестшавиро гирифта, бо иродаи устувору созанда ба пеш рафтааст.
Мо, мебояд, ки наврасону ҷавононро дар руҳияи ободкориву созандагӣ, ватандӯстиву худогоҳӣ ва инсонгароӣ тарбия намоем. Ба онҳо роҳҳои раҳоӣ аз гумроҳшавиро омӯзонем. Ба донишомӯзон талқин намоем, ки дар озмуну олимпиадаҳои сатҳи ватаниву берун аз он иштирок намуда, парчами Тоҷикистонро боло бардоранд.
Додихудоева Дилафрӯз,
Мутахассиси пешбари бахши молия ва хоҷагидорӣ Раёсати Хадамоти муҳоҷират дар шаҳри Душанбе
