Тариқи васоити ахбори омма ва шабакаҳои иҷтимоӣ мебинему огоҳӣ пайдо менамоем, ки тайи солҳои охир гурӯҳҳои террористиву экстремистӣ бо амалҳои ғайриинсонӣ, таркишу ваҳшоният ва кирдорҳои баду нопоки худ авзои сиёсии дунёро ноором карда, ҳаёти осоиштаи мардумро зери хатар мемонанд. Аз дасти амалҳои террористии ин тоифа худобехабарон мардуми осоишта чи қадар азият кашида, бе хонаву дар монда наздикони худро аз даст медиҳанд.
Ин гурӯҳҳои тундрав бо ҳар роҳу восита асосан ҷавонон, ки ҳоло таҷрибаи бойи зиндагӣ надоранд, асосан дар вақти муҳоҷират зуд ба ин ҷараёнҳо ҷалб менамоянд ва фикру ақидаи онҳоро тағйир медиҳанд. Ба доми онҳо зиёдтар ҷавонони бесаводу аз мазмун ва моҳияти дини мубини Ислом ё маърифати исломӣ фарсахҳо дур афтида, шомил гашта, ҳаёти ширинашонро талх менамоянд.
Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон баҳри тарбияи насли наврас ва хоса ҷавонон шароиту имкониятҳо зиёде фароҳам овардаанд. Бунёди варзишгоҳҳои муосир ва замонавӣ барои машқу тамрин, коху қасрҳои боҳашамат барои баргузории мулоқоту вохӯриҳо, боғҳои зебо барои сайру гашт ва фароғат, қомат афрохтани иншоотҳои фарҳангӣ ва садҳо дигар иншоотҳои замони муосир тақвияти гуфтаҳои болозикр мебошанд.
Пешвои миллат дар ҳар Паём ва баромаду мулоқотҳояшон такрор ба такрор таъкид менамоянд, ки “Мо бояд ба ҷавонон чунин шароите муҳайё созем ва онҳоро тарзе тарбия кунем, ки фарзандони мо дар зиндагӣ роҳи дурустро интихоб намоянд, илму донишҳои муосирро аз худ кунанд, касбу ҳунарҳои замонавиро омӯзанд ва оянда мақоми арзандаи худро дар ҷомеа соҳиб шаванд”.
Мутаассифона, як гурӯҳ хоинони миллат, зери ниқоб ва сарпарастии хоҷагони хориҷиашон руст шуда, пайваста тариқи шабакаҳои иҷтимоӣ, садо баланд менамоянд ва дар ҳаққи давлату миллати мо суханҳои буҳтону иғвоангез мегӯянд. Ин тоифаи хоинону душманони миллати мо кушиш менамоянд, ки бо чунин тарз ҷавонони ноогоҳи моро ба доми фиреби худ кашанду аз роҳи рост ба роҳи каҷ бубаранд.
Аз ин хотир, барои ба чунин роҳ нарафтани ҷавонон мо ҳамагон бояд маърифати ҳуқуқии онҳоро баланд бардорем, дар ниҳоди онҳо ҳисси меҳанпарастӣ, садоқат ба Ватан, дуст доштани ин хоку ин заминро парварем.
Урунбоев Б,
Мудири бахши Хадамоти муҳоҷират дар ноҳияи Спитамен
