Муаммои воқеӣ ва душвори даҳсолаҳои охири асри ХХ ва ибтидои асри ХХI, ки дар як қатор мамлакатҳои дунё рўй додааст, амали ҳаракатҳои террористӣ ва экстремистӣ мебошад.
Амалҳои нопоки баъзе аз гурӯҳҳо, ки бо мақсади халалдор сохтани амнияти ҷамъиятӣ, тарсонидани аҳолӣ аз дигар амалҳои ифротгароёнаву террористӣ аз ҷониби ҷомеаи ҷаҳонӣ маҳкум карда шудааст.
Имрӯз кишвари мо новобаста аз дигаргуниҳои муносибатҳои ҷаҳонӣ, новобаста аз чунин амалу кирдори ғайриинсонии баъзе аз гурўҳҳо рў ба тараққӣ ниҳодааст, истиқлолият дорад, тинҷию оромӣ ҳукмфармо аст. Ҳамаи ин дастовардҳо ва омилҳо дар он вақт устувор ва абадӣ мегарданд, ки агар аксарият ба он эҳтиром гузоранд, дарк кунанд ва аз ҳар гуна қувваҳои бегона кишварро ҳифз намоянд. Ва бо мақсади пешгирӣ намудани чунин ҳаракатҳо Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон Қонун “Дар бораи мубориза бар зидди терроризм”-ро қабул намуда асосҳои ҳуқуқӣ ва ташкилии мубориза бар зидди терроризмро дар Ҷумҳурии Тоҷикистон муайян менамояд.
Дар ҷаҳони имруза бараъло намоён аст, ки бевосита содир намудани ҷинояти дорои хусусияти террористӣ дар шакли таркиш, оташзанӣ, истифода ё таҳдиди истифодаи воситаҳои таркандаи ядроӣ, моддаҳои радиактивӣ, биологӣ, таксикӣ, заҳрноки сахттаъсир, заҳролуд; нобуд сохтан, зарар расонидан ё забткардани воситаҳои нақлиёт ва дигар обьектҳо аз ҷониби гурӯҳҳои террористӣ ба амал бароварда шуда истодааст.
Дар баъзе ҳолатҳо бо роҳи гумроҳ гардидан ва ё огоҳ набудан нафароне низ ҳастанд, ки шомили чунин амалиётҳои нопок мегарданд. Мутобиқи моддаи 28-уми қонуни болозикр шахсоне, ки ба субъектҳои бар зидди терроризм муборизабаранда ёрӣ мерасонанд, барои шуғл варзидан бо фаъолияти террористӣ мутобиқи Кодекси ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз ҷавобгарӣ озод карда мешаванд, агар дар давраи дар ташкилоти террористӣ будани онҳо қасдан ҷиноят содир накарда бошанд.
Ҳолатҳои террористӣ, экстремистӣ, ифротгароӣ, шомилшавӣ ба ҳизбу ҳаракатҳои иртиҷоӣ, ҷинояткорӣ, хариду фурўши инсон ва ғайра, ҳаёти ҷамъиятиро халалдор карда, ба амнияти миллию давлатӣ таҳдид мекунад. Аз ин лиҳоз, тарбияи ҷавонон дар рўҳияи ватандўстӣ, меҳанпарастӣ, худшиносиву худогоҳӣ вазифаи муқаддас аст. Ҷавононро дар асоси қонунҳои марбута бояд чунин тарбия намуд, ки дар муқобили хавфу хатарҳои террористӣ муттаҳидшуда, бо зиракӣ ва ҳушёрии ватандӯстона барои пойдории давлат, таҳкими сулҳу ваҳдат ва рушди ҷомеа пайваста кӯшиш намоянд.
Шарипов Тоҳир,
Сармутахассиси шуъбаи муҳоҷирати меҳнатӣ Раёсати Хадамоти муҳоҷират дар шаҳри Душанбе
