Мо, ҳама шаҳрвандони Тоҷикистон баҳри оромӣ ва пеш рафтани ватани маҳбубамон пайваста заҳмат кашида истодаем. Ҳар як фард дар ҷои кории худ барои пеш рафтани кишварамон кӯшида истодааст. Фикри пок, амалҳои солеҳ ва албатта, дилу нияти тоза моро ба ободиву оромии ватанамон мерасонад. Мо, мардуми ин диёр ба ин арзишҳо боварии комил дорем. Лекин то ҳол будаанд нафароне, ки аз дарси талхи таърихи начандон кӯҳнаи солҳои аввали истиқлолият сабақи лозима нагирифтаанд.

Барои ҳар яки мо оромиву осудагии ватан бояд қиммат ва пеш рафтани он мақсади асосӣ бошад. Аз чӣ бошад, баъзе нафарон то имрӯз зиракии сиёсиву дурандеширо ба худ касб накардаанд.

Тартиботи ҷамъиятӣ дар асоси эҳтиром ва риояи бе чуну чарои қонун ва дар маҷмӯъ қонуният арзи вуҷуд дорад. Ягонагии қонуният дар миқёси тамоми давлат,  яъне ин чунин маъни дорад, ки амал ва талаботи қонунҳо дар тамоми қаламрави давлат ягона буда, ҳамаи қонунҳо ва санадҳои ҳуқуқӣ бояд аз ҷониби шаҳрвандон ва ташкилоту корхонаҳо дар саросари кишвар дақиқ иҷро карда шаванд. Ҳама дар назди қонун баробаранд. Ҳар шахсе, ки қонунро вайрон мекунад, сарфи назар аз вазифаи ишғолкарда ва шахсияташ ба ҷавобгарӣ кашида мешавад. Ҳисси масъулият, бечунучаро иҷро кардани қонунҳо аз ҷониби ҳамаи шаҳрвандон аз мавҷудияти қонун дар ҷомеа дарак медиҳад, зеро ҳамеша дар назар доштан зарур аст, ки қонуни мо оила ва ояндаи фарзандони моро ҳифз менамояд.

Мо бояд манфиатҳои умумимиллии хешро дар маддӣ аввал гузорем, аҳлу тифоқ шавем. Ба гурӯҳҳои иртиҷоӣ, ки мақсадҳои нопок доранд, пайваст нагардем. Роҳ надиҳем, ки ҷавонон роҳгум зананд, зеро ин иллат оқибат ба пушаймонӣ  мебарад.

Аз ин лиҳоз, шуъбаву бахшҳои Хадамоти муҳоҷират дар шаҳру ноҳияҳо ва вилоятҳои Суғуду Хатлон, ВМКБ ва ноҳияҳои тобеи ҷумҳурӣ, ҳангоми бурдани корҳои иттилоотӣ – фаҳмондадиҳӣ дар байни сокинони мамлакат, бахусус муҳоҷирони меҳнатӣ ва оилаи онҳо дар суҳбат ба ғайр аз раванди муҳоҷирати меҳнатӣ, инчунин шомил нашудани ҷавонони тоҷик ба ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳои ифротӣ, равона карда шудааст.  

Ҳар як шаҳрванди ҷумҳурӣ ҳангоми дар муҳоҷирати меҳнатӣ қарор доштанаш хабардор карда мешавад, ки ҳушёрӣ ва зиракии сиёсиро аз даст надода, сарбаландона ва софдилона меҳнат намуда, бо сари баланд ба Ватан ба назди падару модари худ баргардад.  Ин аст, сиёсати софдилонаи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон.

Файзализода Сафаралӣ,

Сардори Раёсати Хадамоти муҳоҷират дар шаҳри Душанбе