Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тибқи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон соли 1994 дар асоси овоздиҳии умумихалқӣ Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб шуда, дар эъмори давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва иҷтимоӣ нақши арзанда гузошта, миллатро аз парокандагӣ, давлатро аз нестшавӣ ва халқро аз ҷанги шаҳрвандӣ раҳо намуда, дар рушди сиёсӣ, иқтисодиву иҷтимоӣ ва таърихиву фарҳангии давлати мустақили Тоҷикистон хизматҳои бузурги тақдирсоз намудааст.
Санаи 27 июни соли 1997 баъди 8 даври гуфтушуниди пур аз моҷаро ва ихтилофангез дар шаҳри Москва натиҷаи саъю кӯшиши шабонарӯзии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва сарвари иродаи сулҳхоҳонаи халқи тоҷик Созишномаи умумии Истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ ба имзо расид
Ба раванди сулҳсози ва аҳдномаи ризоияти ҷомеаи Тоҷикистон аз 9 марти соли 1996, ки байни роҳбарони ҳизбҳои сиёсӣ, созмонҳои ҷамъиятӣ ва миллии Тоҷикистон ба имзо расида буд, саҳми Ҳаракати ваҳдати миллӣ ва эҳёи Тоҷикистон, ки роҳбарии онро Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ба уҳда дорад.
Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон рамзи пойдориву бардавомии давлатдории мустақили тоҷикон, сулҳу ваҳдати миллӣ, кафили рушди босубот ва устувори ҷомеаи Тоҷикистон мебошад. Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон — Эмомалӣ Раҳмон, ки барои халқи Тоҷикистон хизматҳои бузургу беназир кардааст, ки ин аз ҷониби халқи Тоҷикистон эътироф карда шуда, боз як бори дигар ба мансаби пуршарафи президентӣ интихоб гардид
Нақши Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар пойдории сулҳу субот ва Ваҳдати миллӣ ҳамчун бунёдгузори давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон, бо мақсади тақвияти асосҳои сохтори конститутсионии Ҷумҳурии Тоҷикистон, истиқлоли давлатӣ ва тамомияти арзӣ, якпорчагии Ватан, суботу пойдории давлати Тоҷикистон, таҳкими демократия, таъмини рушди иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангӣ, ҳифзи арзишҳои таърихии давлатдории миллӣ, фароҳам овардани шароити зиндагии арзанда ва инкишофи озодона барои ҳар як инсон, шинохта мешавад.
Ваҳдати миллӣ омили бузурги Истиқлоли давлатӣ гардида, баъдан барои рушду нумуи кишвар дар тамоми соҳаҳо, аз ҷумла иҷтимоиёт, иқтисодиёт, фарҳангу таърих заминаи мусоид фароҳам меоварад. Тамоми дастовардҳои имрӯзаи Тоҷикистони соҳибистиқлол маҳз бо шарофати пойдории Ваҳдати миллӣ дар кишвар торафт густариш ёфта истодааст. Дар партави идеяҳои Ваҳдати миллӣ тоҷикистониён аз худшиносиву худогоҳии хеш бохабар гардида, арзиши Истиқлоли давлатиро яке аз арзишҳои пурѓановат донистаанд. Яке аз нақшҳои асосии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат муҳтарам Эмомалии Раҳмон ин мардуми парокандаи Тоҷикистонро пас аз солҳои мудҳиши ҷанги шаҳрвандӣ ба ҳам овардан ва мутаҳид намудан мебошад. Тамоми дастовардҳои имрӯзаи кишвар: аз ҷумла такони ҷидди бахшидан ба НБО “Роѓун”, кушодашавии нақбҳо ва аз бунбасти комуникатсионӣ баромадани кишвар, таъмини аҳолӣ бо масолеҳи озуқаворӣ ва либоса ва дар радифи он ташаккули истеҳсолоти дохилии кишвар, барқарорсозии робитаҳои дипломативу хориҷи кишварҳои ҷаҳон шаҳодат дода истодааст, ки Тоҷикистон ҳамчун сарзамини биҳиштосо рӯз аз рӯз тараққӣ намудан маҳз бо шарофати қадамҳои устуворонаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар пойдории сулҳу субот ва Ваҳдати миллӣ ба даст омадааст.
Ҳамин аст, ки бо гузашти солҳо баъди анҷоми ҷанги шаҳрвандӣ ва расидан ба сулҳу ваҳдат институтҳои воломақоми сатҳи ҷаҳонӣ таҷрибаи сулҳофарии тоҷиконро ба хотири татбиқи он дар минтақаҳои пурхурӯҷ ва даргири олам меомӯзанд. Солҳое, ки Тоҷикистон баъди расидан ба сулҳи умум аз сар гузаронд, марҳалаи рушди баркамоли кишварамон дар ҳамаи соҳаҳои ҳаёти ҷамъиятӣ маҳсуб мешавад, ки аз ба имзорасии Созишномаи умумии Истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ сарчашма мегирад. Сарпарасти сулҳи тоҷикон, Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз минбарҳои баланди созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ бо ҳаққу ҳуқуқи комили маънавӣ роҳи ягонаи таъмини сулҳу амниятро дар кишварҳои ҷангзада, таҳаммули тарафҳои даргир ва нишастан паси мизи гуфтугӯ эълом доштаанд.
Дар арсаи байналмилалӣ муаррифӣ гардидани Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳз аз сиёсати хориҷӣ ва тозатарин роҳнамоии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ки: “Сиёсати хориҷии Тоҷикистон сиёсати “дарҳои кушода”, сулҳхоҳона ва беғараз буда, дар роҳи татбиқи он давлати мо омода аст, ки бо ҳамаи кишварҳои дунё робитаҳои дӯстонаро бар пояи эҳтироми ҳамдигар, баробарӣ ва ҳамкориҳои судманд густариш диҳад” гуфтаанд, вобаста мебошад. Дар ин як ҷумла, ки аз Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ба Маҷлиси Олӣ иқтибос оварда шуд, меҳвари асосии сиёсати хориҷӣ ва равобити байналмилалии Тоҷикистон барои имрӯзу фардо муайян шудааст.
Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимни яке аз суханрониҳои худ аз ҷумла гуфта буданд, ки “Ҳар як фарди ҷомеа бояд дарк намояд, ки истиқлоли давлатӣ ва ваҳдати миллӣ сутунҳои заррине мебошанд, ки давлат ва миллати моро пойдору устувор нигоҳ медоранд ва вазифаи муқаддаси ҳамаи мо аз он иборат аст, ки бо заҳмати созанда ин пояҳои давлатдории миллиамонро боз ҳам таҳким бахшем. Дар марҳалаи навини имрӯза мо бояд беш аз ҳарвақта бо дасту дили поку нияти нек ва бо рӯҳияи баланди созандагӣ ҷиҳати татбиқи ҳадафҳои стратегии Тоҷикистон фаъолият намоем ва заҳмат кашем”.
Ин ҳама нақш ва корномаҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар пойдории сулҳу субот ва ваҳдати милли бо ҳарфҳои заррин дар таърихи Тоҷикистони соҳибистиқлоламон барои наслҳои оянда навишта хоҳад шуд.
Назруллозода Муҳаммадраҳим,
Мутахассиси пешбари бахши Хадамоти муҳоҷират дар ноҳияи Рӯдакӣ
