Имрӯз дар ҷаҳон вазъияте ба амал омадааст, ки падидаҳои номатлуб, аз қабили терроризм ва экстремизм хавфу хатари ҷиддӣ ба амнияти башарият гаштааст.
Аз ин ҷост, ки яке аз самтҳои афзалиятноки сиёсати давлатҳо мубориза бар зидди ин зуҳуроти номатлуб шуда мондааст.
Дар мамлакати мо низ баҳри пешгирии падидаҳои ифротӣ, ҳамчунин ҷиҳати ба мардум фаҳмонида додани ҳадафҳои нопоки душманони хиёнаткори миллат пайваста тадбирҳои мушаххас андешида мешавад.
Аз оғози ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ Ҷумҳурии Тоҷикистон бар зидди падидаҳои номатлуб бо мақсади таъмини амният дар минтақа ва дар кишварамон мубориза мебарад.
Авҷи хатари терроризм ва экстремизм ин ҳодисаҳои марбут ба ҷанги шаҳрвандӣ дар кишвари мо дар солҳои 90-ум мебошад.
Мутаассифона, имрӯз бархе аз хоинони миллат дар мамлакатҳои хориҷа паноҳ бурда, мехоҳанд бо паҳн кардани ақидаҳои нодуруст ба тафаккури шаҳрвандони кишварамон, бахусус ҷавонон таъсир расонанд ва бо ин роҳ ҳадафҳои нопоки худро амалӣ сохта, сулҳу субботи ҷомеаи кишвари моро халалдор намоянд.
Ин тоифа пешрафту рушди кишвари азизи моро дида наметавонанд ва мехоҳанд бо кадом роҳе набошад, байни ҷомеа иғвоангезӣ кунанд. Вале ҳоло мардум чеҳраи аслии ин афродро шинохтаанд ва ба суханони тафриқаандозонаи онон бовар намекунанд.
Ин гуна афроди хиёнаткор арзишҳои олии кишварамонро, ки соҳибистиқлолӣ, ваҳдати миллӣ ва сулҳу суботу оромӣ мебошад ва волотарин дастоварди давлату миллати тоҷдори тоҷик аст, қадр намекунанд.
Давоми асрҳои тӯлонӣ миллати тоҷик дастовардҳои фарҳанги асил, ҳуввияти миллӣ, забони модарӣ, илму адабиёти оламгирашро нигоҳ доштааст.
Ба ҳамагон маълум, ки ниёгони мо бо талқини афкори пурарзиш беҳтарин ва равшантарин орзуву омоли инсоният ва рукнҳои ахлоқи ҳамидаро басо орифона ифода намудаанд, ки ин суханони пурҳикмат дар тӯли асрҳо барои ташаккули арзишҳои солими башардӯстона хидмат кардааст.
Маҳз чунин тамаддуни пешрафта, суннату оинҳои дорои ҷанбаи ҳаётӣ, тафаккури зиндагисоз ва маърифати баланди ақлонии ниёгони мо буд, ки мардуми тоҷик дар муборизаҳо ботаҳаммулона истодагарӣ карда ва роҳи минбаъдаи худро муайян намуд.
Роҳи имрӯзу ояндаи миллат ва пешрафти минбаъдаи кишвари азизамон ба сӯи ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ интихоб карда шуд.
Муқаддас доштани истиқлолияти давлатӣ, ки барои мо рамзи олии Ватану ватандорӣ, бузургтарин неъмати давлатсозию давлатдории мустақил, кору пайкорҳои пайгиронаи созандагӣ, азму талошҳои фидокоронаи расидан ба истиқлолияти сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангӣ мебошад, меъёрҳои ҷомеаи шаҳрвандиро таҳким бахшид ва дар як вақт ҳаёти озодонаи ҳар фард ва олитарин дараҷаи бахту саодати воқеии миллатро таъмин намуд.
Истиқлолият барои мо нишони барҷастаи пойдории давлат, бақои симои миллат, рамзи асолату ҳуввият, ормонҳои таърихӣ, шиносномаи байналмилалӣ ва шарафу эътибори ба ҷаҳони мутамаддин пайвастани кишвари соҳибистиқлоли Тоҷикистон мебошад ва ин арзишҳоро чун гавҳари ноёб аз ҳар гуна гурӯҳҳову афроди бегонаи давлатфурӯш мо бояд эҳтиёт кунем.
Баҳри саҳм гузоштан дар ободиву пешрафти Ватан, зодгоҳ, маҳалли зисти хеш кӯшиш ба харҷ диҳанд.
Мо баҳри он талош меварзем, ки дастпарваронамон дар оянда ҳар яке солимақида, ватандӯсту меҳанпараст гардида, чун мутахассисони варзида ба кишвари худ хизмат намоянд.
Маҳмадиёров Маҳмадҷобир,
корманди масъули Хадамоти муҳоҷират
