Боиси нигаронист, ки ҳоло ҳам иддае аз мардуми дур аз Ватан беиродаву ноқис ва дасисакору дасисабозон барои ночизтарин молу сарват даст ба амалҳое мезананд, ки нангину иғвобарангезона аст. Ин дасисабозон  ҳамеша дар фикри манфиати худанд ва аз ягон амали зишт худдорӣ намекунанд. Ба ҳамагон маълум аст, ки  тайи вақтҳои охир дар майдони иттилоотӣ тавассути таҳрифи иттилоот ва таҳияи матолиби муғризона  авзои кишварро ноором сохтан мехоҳанд.

Вале имрӯз мардуми кишвар симои ҳақиқии  ҳар яки  ин нохалафонро шинохта, дигар ба иғвову дасисаҳои ин нафарон дода нахоҳанд шуд.

Мо, шаҳрвандони кишварро зарур аст, ки имрӯз ба тарбияи насли ҷавон диққати ҷиддӣ диҳем, онҳоро бо моҳияти фаъолият ва ҳадафҳои нопоки  ин хоинони миллат ошно созем, то ки онон дар роҳи зиндагӣ ба хатогӣ роҳ надиҳанд. Онҳоро дар рӯҳияи худшиносии миллӣ тарбия намоем, то ки  баҳри пешрафти диёри худ саҳмгузор бошанд.

Додихудоева Дилафрӯз,

Мутахассиси пешбари бахши молия ва хоҷагидорӣ Раёсати Хадамоти муҳоҷират дар шаҳри Душанбе