Имрӯзҳо ҷомеъаи ҷаҳониро як навъи бесарусомоние фаро гирифтааст, ки ҳеҷ пеши роҳи он гирифта нашуда истодааст. Ин чист? Терроризм, экстремизм, ки ин вожаҳо ба ҳар яки мову Шумо маълум аст, Терроризм – тарс даҳшат ва экстремизм – ҷудоихоҳӣ, фитнаангезӣ, ки ҳамаи инҳоро миллати тоҷик давоми солҳои 90-уми асри гузашта аз сар гузаронид ва набояд ин хатоиҳо такрор ёбад.
Дар баробари терроризм дар бисёр кишварҳои ҷаҳони муосир амалиёти экстремистӣ ба амал омада, боиси ташвишу изтироби ҷомеа гардида истодааст.
Экстремизм аз калимаи лотинии «екстремус» гирифта шуда, маънои аслиаш канораҷӯӣ, ифротгароӣ, тундравӣ, фикру андешаҳо ва амалҳои тундравона ба ҳисоб меравад. Экстремист шахсест, ки дар фаъолияти худ ҷонибдори амалҳои якравию тундравӣ аст.
Экстремизм (ифротгароӣ) аз руи мазмун динӣ ва дунявӣ ва аз руи зуҳурот ҳудудӣ, минтақавӣ ва байналмилалӣ шуда метавонад. Зуҳуроти ифротгароӣ хеле решадор буда, он ҳеҷ гоҳ ҳудуд ё дину миллат надорад ва ҳудуди ягон миллатро эътироф намекунад.
Имрӯзҳо низ ҳастанд он гурӯҳҳои ифротгаро, ки хоҳони халалдор намудани вазъи имрӯзаи кишварҳоро доранд ба монанди (гурӯҳҳои террористии бо ном давлати Исломӣ, Ихвонул-муслимин, Ҷабҳат-ун-нусра, Толибон, Лашкари Тайба, Салафии таблиғ ва ҷиҳод) ва ғайраҳо ки ҷавонон муҳоҷирони меҳнатиро бо ваъдаи ночиз ба гирдоби фиребу гумроҳи ҳамроҳ менамоянд. Тариқи шабакаҳои телевизионӣ ва шабакаҳои иҷтимоӣ дида истодаем, ки бар асари ҳамлаҳои ин гурӯҳҳо чӣ қадар кӯдакону наврасон, махсусан аҳолии осоишта кушта шуда истодаанд. Ҷангидан ва ҳамроҳ шудан ба ин гурӯҳҳоро ҷавонони дорои пасти тафаккур дошта Ҷиҳод баён намуда ба он ҳамроҳ мешаванд.
Аз ин хотир аз ҳамагон, махсусан муҳоҷирони меҳнатӣ, ҷавонон ва дигар табақаи аҳолии ҷомеа хоҳиш ва талаб карда мешавад, ки ба паёмакҳои шубҳаноки хусусияти экстремистӣ дошта ҷавоб надиҳанд ва ҳангоми рӯ ба рӯ шудан бо нафароне ,ки пули зиёд ва кори муносибро барояшон пайдо менамоянд бовар накарда то ҳадди имкон аз онҳо дӯри ҷӯянд.
Инчунин ҳангоми пайдо шудани ҳамагуна мушкилӣ ба ҳар як муҳоҷири меҳнатӣ тавсия дода мешавад, то ба мақомотҳои ваколдатдор аз ҷумла, Намояндагии Вазорати меҳнат, муҳоҷират ва шуғли аҳолӣ дар Федератсияи Россия, Сафорати Ҷумҳурии Тоҷикистон, Консулгариҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон ва диаспораҳои кишварамон муроҷиат намоянд.
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳанӯз 7-декабри соли 2015 дар Иҷлосияи сеюми фавқулоддаи Созмони Конфронси исломӣ дар шаҳри Москва дар суханронии худ таъкид намуда буданд, ки «террорист» дар асли худ миллат, мазҳаб ва Ватан надорад. Барои бартараф намудани чунин андешаю гумонҳои нораво мо ҳама давлатҳои мусулмонӣ бо падидаҳои радикалӣ, экстремистӣ ва террористӣ бояд дар ҳамбастагии зич мубориза барем, чунки ин гуна нерӯҳо аз номи ислом амал намуда, номи неки онро доғдор мекунанд ва манфиатҳои душманону бадхоҳони фарҳанги волои исломро пиёда месозанд.
Аз ин хотир моро зарур меояд, ки ба қадри ин тинҷиву оромии соҳибистиқлолии Ватан бирасем ва ин неъмати нодирро ҳифз намоем ва нагузорем нохалафе онро халалдор намояд.
Баҳрулло Ғайбулоев,
мудири бахши Хадамоти муҳоҷират дар ноҳияи Айнӣ
