Терроризм ва экстремизм яке аз муаммои асосии замони муосир аст. Имрӯз сафи гурӯҳҳои террористӣ аз ҳисоби ҷавонони ноогоҳ меафзояд ва ба назар мерасад, ки дар тамоми кишварҳо ҳамин гуна шаҳрвандон ба доми фиреб афтода кам нестанд ва онҳо ҷони худро бехабар аз мақсаду мароми ин созмонҳои ифротӣ қурбон мекунанд. Ноогоҳӣ аз асолати фарҳанги исломӣ ва камсаводӣ ҳамчун муҳимтарин омили гумроҳшавии ин ҷавонон аст.

Терроризм падидаи номатлуби ҷомеа буда, ба ягон ҳизб, мазҳаб ё миллат хос нест. Имрӯз ифротгароён барои амалӣ кардани ҳадафҳои нопоки худ аз дини мубини Ислом сӯиистифода менамоянд. Моро лозим аст, ба ҷои муқовимати тамаддунҳо, муколамаи тамаддунҳоро ба роҳ монем.

Имрӯз Тоҷикистон аз воқеаҳои ҷомеаи ҷаҳон бетараф буда наметавонад. Дар кишвари мо баҳри пешгирии зуҳуроти номатлуб тадбирҳои мушаххас амалӣ карда мешаванд. Имрӯз душманони миллати тоҷик бо ҳар роҳу восита мехоҳанд, фазои ороми кишвари моро халалдор намоянд. Аз ин рӯ, тариқи шабакаҳои интернетӣ дар ҳаққи кишвари худ бӯҳтон мезананд. Сиёсати пешгирифтаи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон баҳри таъмини сулҳу субот ва тараққиёт равона шудааст.

Мо доимо ба наврасону ҷавонон мефаҳмонем, ки онҳо бояд муттаҳид, дастҷамъ бошанд ва ба иғвои хоинони миллат дода нашаванд, тамоми кӯшиши худро баҳри ободии Ватан равона намоянд.

Бахши робита бо ҷомеаи Хадамоти муҳоҷират