Имрӯзҳо шабакаҳои иҷтимоӣ қисми ҷудонашавандаи ҳаёти мардум гаштаанд. Бо истифода аз шабакаҳои иҷтимоӣ мо метавонем бо наздикону пайвандонамон дар тамос бошем ва дар бораи рӯйдодҳои охирин маълумот гирем. Фикру ақидаҳои худро мубодила кунем. Аммо, чунин истифодаи зиёди шабакаҳои иҷтимоӣ низ метавонад боиси мушкилотҳои муайян гардад.
Якчанд қоидаҳо ва дастурҳоро ҳастанд, ки ба мо кӯмак мекунанд, ки васоити ахбори иҷтимоиро оқилона ва бехатар истифода барем. Аввалин ва муҳимтарин қоида ин аст, ки амният ва махфияти маълумоти худро назорат кунед. Ҳеҷ гоҳ маълумоти шахсии худро ба монанди суроға, рақами телефон ё рақами корти бонкӣ дар паёмҳои кушод ё паёмҳои хусусӣ бо одамони ношинос мубодила накунед. Инчунин, паролҳоро барои ҳисобҳои худ мунтазам нав кунед ва паролҳои якхеларо барои шабакаҳои гуногуни иҷтимоӣ истифода набаред.
Ҳамчунин, ҳамеша дар хотир доред, ки рафтори васоити ахбори иҷтимоии шумо метавонад инъикоси шахсияти шумо бошад. Дар шарҳҳо ва паёмҳо хушмуомила ва таҳаммулпазир бошед, аз иғво ва таҳқир худдорӣ кунед.
Инчунин, муҳим аст, ки бо интишори мундариҷа, алахусус аксҳо ва видеоҳо эҳтиёткор бошед. Пеш аз интишори чизе фикр кунед, ки чӣ гуна он метавонад ба дӯстон, оила ё обрӯи шумо таъсир расонад.
Васоити ахбори иҷтимоӣ на танҳо ҷои муошират, балки гирифтани иттилоот ва дониши муфид аст. Ба саҳифаҳо ва гурӯҳҳое обуна шавед, ки мундариҷаи ҷолиб ва таълимӣ пешниҳод мекунанд. Аммо, ба маълумоте, ки шумо дар шабакаҳои иҷтимоӣ мебинед дурустиашро тафтиш кунед, хусусан агар он ба мавзӯъҳои муҳим, ба монанди тиб, сиёсат ё дигар мавзуъҳои муҳим дахл дошта бошад.
Шабакаҳои иҷтимоиро бо мӯътадил истифода баред ва вақти дар онҳо сарфшударо сӯиистифода накунед. Васоити ахбори иҷтимоӣ метавонад боиси парешон шудан аз кор, мактаб ва масъулияти оилавӣ гардад. Вақти муайянеро барои истифодаи васоити ахбори иҷтимоӣ таъин кунед ва ба он вафо кунед.
Дар шабакаҳои иҷтимоӣ аксар вақт мундариҷаи манфӣ е зараровар, аз қабили хабарҳои қалбакӣ ё ҳамлаҳои равонӣ паҳн мешаванд. Ҳушёр бошед ва ба доми ин гуна мундариҷа наафтед. Инчунин, нагузоред, ки шарҳҳо ё паёмҳои манфӣ ба ҳолати эмотсионалии шумо таъсир расонанд. Чунин корбаронро нодида гиред ё ин ки маҳкам кунед.
Васоити ахбори иҷтимоӣ метавонад як воситаи тавоно барои муошират ва мубодилаи иттилоот мебошад, аммо дар баробари он метавонад хатарҳо ва мушкилоти муайянро низ ба бор орад. Бо риояи қоидаҳо ва дастурҳои дар боло зикршуда, мо метавонем аз шабакаҳои иҷтимоӣ самаранок истифода барем ва аз оқибатҳои манфӣ ва мушкилот канорагирӣ кунем. Дар хотир доред, ки амнияти шумо ва маълумоти шумо бояд ҳамеша афзалият дошта бошад.
Исмоилзода Муҳаммадисоқ,
Корманди бахши робита бо ҷомеаи Хадамоти муҳоҷират
