Терроризм яке аз шадидтарин ва хатарноктарин таҳдидҳо ба амният ва суботи ҳар як давлат ва ҷомеа мебошад. Он ба ҷомеаҳои осоишта ва мусалмонҳо, будоён ва ғайри мусалмонҳо, фарқе намекунад, зарари ҷиддӣ мерасонад. Террористон бо истифода аз қувва ва таҳдидҳо мехоҳанд, ки арзишҳои инсонӣ ва ҳуқуқи мардумро, ки ба саломатӣ, озодӣ ва зиндагии осоишта пайванд доранд, поймол кунанд. Ҳар як амал, ки бо номи “терроризм” сурат мегирад, ба ёд меорад, ки террористон дар асл ба Ватан, мазҳаб ва миллат ваҳдати рӯҳӣ надошта, танҳо мехоҳанд, ки худро ваъдаҳои ифротӣ ва мазҳабӣ роиҷ кунанд.

Террористон дар асл одамон нестанд, ки ба ягон Ватан, миллат ё мазҳаб шиносоии ҳақиқӣ дошта бошанд. Онҳо бо истифода аз фанҳои бадии сиёсӣ ва динӣ мехоҳанд ғаразҳои шахсии худро пеш баранд. На ҳамаи онҳо бо ислом ё дигар динҳо иртибот доранд, балки аслан иртиботи онҳоро бо идеологияи ифротӣ ва акси муҳити иҷтимоӣ метавон ҷустуҷӯ кард.

Терроризм ба як гуруҳ ё миллат вобаста нест. Махсусан, дар асрҳои 21, ки ҷангҳои таърихии ба назар якҷо шуда, кишварҳо ба таҳдидҳои глобалӣ ва террористӣ рӯ ба рӯ мешаванд, ин хатар метавонанд ба ҳар як кишвари ҷаҳон таъсир расонад.

Террористон дар саъйи худ барои ворид кардани нороҳатӣ ва ғаму андӯҳ ба одамон ва ҷомеаҳои осоишта бар мегузоранд. Онҳо амалӣ кардани ҷиноятҳо ва даҳшатҳоро бо мақсади тарс ва фишор бар мардум анҷом медиҳанд. Аз ҷумла, истифодаи бомбгузориҳо, ташкили хатарҳои кӯчагӣ ва ҷинояткории террористӣ барои таъқиби тарс ва наозмуда наҳваи сиёсии худ мебошанд.

Ҳукумати Тоҷикистон пайваста дар мубориза бо терроризм ва экстремизм кӯшиш мекунад ва ба ин масъала аҳамияти ҷиддӣ медиҳад. Бо истифода аз таълимот, амалӣ кардани стратегияи иктисодӣ ва ҳамкориҳои байналмилалӣ, Тоҷикистон кӯшиш мекунад, ки муҳити осоишта ва бехатартарро барои мардуми худ ва барои тамоми минтақа таъмин кунад.

Ҳамчунин, Тоҷикистон бар зидди ҳама гуна фаъолиятҳои террористӣ дар ҷаҳон манфиатдор аст ва сиёсати хориҷии кишвар дар самти мубориза бо терроризм хеле қавӣ аст.

Мо бояд фаҳмем, ки терроризм як хатар барои тамоми ҷаҳони маърифат ва осоиштагист. Ватан, мазҳаб ва миллате, ки террористон маънои онро доду фиғон мекунанд, на танҳо ба дигар одамон зарар мерасонанд, балки ҷомеаро ба ҳам мешикананд. Мо бояд ҷиддан аз террористон ҳазар кунем ва барои сохтани як ҷомеаи осоишта ва солим ҷиҳати ояндаи худ бо якдигар ҳамкорӣ намоем.

Наботов Насим,

Сармутахассиси шуъбаи муҳоҷирати меҳнатӣ Раёсати Хадамоти муҳоҷират дар шаҳри Душанбе