Дар ҷаҳони муосир яке аз хатарҳои бузурге, ки ба оромӣ ва суботи ҷомеа таҳдид мекунад, ин терроризм ва экстремизм мебошанд.

Мутаассифона, имрӯз ин зуҳуроти хатарнок бо истифода аз техникаҳои муосир, шабакаҳои иҷтимоӣ ва воситаҳои иттилоотӣ шаклҳои нав касб намудаанд. Пешвои миллат, Ҷаноби Олӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон борҳо дар суханрониҳои худ таъкид намудаанд: “Терроризм ва экстремизм вабои асри нав буда, барои инсоният хатаре ба маротиб бештар аз ҳама гуна ҷангҳост. Мо бояд ба ҷавонон шинос намоем, ки зери пардаи дин ва идеологияи бардурӯғ чӣ гуна бадии бузург нуҳуфтааст.” Ин суханон баёнгари онанд, ки мубориза бо ин зуҳурот на танҳо вазифаи мақомоти ҳифзи ҳуқуқ, балки масъулияти ҳар як шаҳрванди худшиносу ватандӯст мебошад.

Бештари ҳолатҳо нишон медиҳанд, ки гуруҳҳои террористӣ аз ҳисоби ҷавононе истифода мебаранд, ки дониш ва ҷаҳонбинии нокофӣ доранд ё аз ҷиҳати иҷтимоӣ осебпазиранд. Бо ваъдаҳои бардурӯғ — гуё зиндагии беҳтар онҳоро ба доми худ мекашанд. Мисоли равшан чанд соли пеш гуруҳе аз ҷавонони тоҷик дар шабакаҳои иҷтимоӣ ба доми таблиғгарони ифротгаро афтода, ба кишварҳои хориҷӣ рафта буданд. Бо кӯшиши мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва фаҳмондадиҳии волидайн, баъзе аз онҳо ба Ватан баргашта, аз кирдори худ пушаймон шуданд.

Дар пешгирии ифротгароӣ нақши муассисаҳои таълимӣ, махсусан омӯзгорон, ниҳоят муҳим аст. Муаллим метавонад дар шогирд ҳисси ватандӯстӣ, инсондӯстӣ, таҳаммулпазирӣ ва худшиносии миллиро тарбия намояд. Мо бояд ба насли наврас омӯзем, ки Ватани озоду соҳибистиқлол — неъмати бузург аст ва ҳеҷ як идеологияи бегона арзиши сулҳу суботро надорад. Пешвои миллат гуфтаанд: “Ҷавонон бояд посдори арзишҳои миллию фарҳангии хеш бошанд, фирефтаи дасисаву ваъдаҳои бардурӯғи душманони давлату миллат нагарданд.” Ин суханон роҳнамои мост, то ба шогирдон на танҳо дониш, балки ҷаҳонбинии дурусти ватандӯстона омӯзем.

Оқибатҳои терроризм ва экстремизм, амалу андешаҳои ифротгароёна бисёр фоҷиавиянд харобии кишварҳо, марги бегуноҳон, беодамӣ, бадномии миллат ва бехона мондани ҳазорҳо одамон. Мисолҳои воқеӣ — фоҷиаҳои Афғонистон, Сурия ва дигар кишварҳо, ки солҳо боз аз фоҷиаҳои ҷанг ранҷ мебаранд. Ин давлатҳо замоне сарзаминҳои обод буданд, вале бо сабаби пайравӣ аз гуруҳҳои ифротгаро ба майдони ҷанг ва нестӣ мубаддал гаштанд.

Барои пешгирии чунин ҳолатҳо ҳамкории оила, мактаб, ҷомеа ва давлат зарур аст. Волидайн бояд ба ахлоқ ва муҳити дӯстии фарзандон аҳамияти ҷиддӣ диҳанд, омӯзгорон бояд дарси ватандорӣ ва сулҳпарвариро бо эҳсоси баланди масъулият дар қалби шогирдон ҷой диҳанд. Терроризм ва экстремизм душмани инсоният аст. Танҳо бо ваҳдат, илму маърифат, ҳисси миллӣ ва тарбияи солими насл метавонем аз он ҷилавгирӣ намоем.

Авазов М,

Корманди масъули Раёсати Хадамоти муҳоҷират дар шаҳри Душанбе