Ҷавонон — нерӯи пешбарандаи ҷомеаанд. Агар наврасон ва ҷавонон дар руҳияи ваҳдату дӯстӣ тарбия ёбанд, ояндаи кишвар пурнур хоҳад буд. Бинобар ин, ҳар як ҷавон бояд донад, ки ваҳдат на танҳо таърих, балки масъулияти ҳаррӯза аст.
Эмомалӣ Раҳмон
Ваҳдати миллӣ — кафили суботи кишвар Ваҳдати миллӣ яке аз арзишҳои бузурги ҳар як ҷомеаи муосир ва пешрафта ба шумор меравад. Маҳз ваҳдат аст, ки миллатҳоро муттаҳид месозад, халқҳоро ба сӯи сулҳу оромӣ, рушди иқтисодӣ ва фарҳангиву иҷтимоӣ роҳнамоӣ мекунад. Барои мо, тоҷикон, ваҳдати миллӣ на танҳо як мафҳуми сиёсиву иҷтимоӣ, балки як арзиши муқаддаси миллат мебошад. Ҷумҳурии Тоҷикистон пас аз солҳои душвори ҷанги шаҳрвандӣ маҳз бо шарофати ваҳдат тавонист ба сӯи истиқлоли комил ва пешрафти устувор ҳаракат намояд. Имзои Созишномаи умумии сулҳ ва ризоияти миллӣ дар 27-уми июни соли 1997 оғози марҳалаи нави ҳаёти осоиштаи халқи тоҷик гардид. Ин сана ҳамчун Рӯзи Ваҳдати миллӣ дар таърихи навини Тоҷикистон сабт ёфтааст ва ҳар сол бо эҳтироми хосса таҷлил мегардад. Ваҳдати миллӣ маънои ҳамдигарфаҳмӣ, ҳамдилӣ ва эҳтироми якдигарро дорад. Он на танҳо дар сатҳи давлатдорӣ, балки дар ҳар як хонавода, деҳа, мактаб ва ҷамъият бояд эҳсос шавад. Танҳо дар шароити ваҳдат ва субот миллат метавонад таъриху фарҳанги худро ҳифз кунад, насли солим тарбия намояд ва ба ояндаи дурахшон умед бандад.
Имрӯз Тоҷикистон дар роҳи ободонӣ ва созандагӣ бо қадамҳои устувор пеш меравад. Роҳбари давлат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, пайваста таъкид менамоянд, ки барои нигоҳ доштани сулҳу субот ва ваҳдати миллӣ ҳар як шаҳрванди кишвар бояд ҳиссагузор бошад. Ҳамин аст, ки ваҳдати миллӣ бояд ҳамеша ҳамчун ганҷинаи бебаҳои миллат эҳтиёт ва пос дошта шавад. Мо — кормандони Хадамоти муҳоҷират ва зерсохторҳои он, вазифадорем, ки ин арзиши муқаддасро гиромӣ дорем, онро ба наслҳои оянда расонем ва барои таҳкими он кӯшиш намоем.
Борониева Сакина,
Мутахассиси пешбари шуъбаи қабул ва маслиҳатдиҳӣ Раёсати Хадамоти муҳоҷират дар шаҳри Душанбе
