Истиқлолияти миллӣ барои Тоҷикистон воқеан марҳилаи нави таърихӣ ва неъмати бебаҳо аст.

Зеро истиқлолият барои мардуми тоҷик ва ҳам тоҷикистониён саҳифаи тозае барои ояндаи миллату давлат боз гардонид ва ин санаи муборак дар китоби таърихи миллат бо ҳарфҳои заррин навишта шудааст.

Воқеан, имрӯз мардуми шарифи Тоҷикистон бо ақли солими худ ин ҳақиқати бебаҳоро дарк карда онро пос доштаву эҳтиром намуда, чун гавҳараки чашми хеш ҳифз месозанд ва бар зидди он нафароне, ки мехоҳанд оромию сулҳу суботи кишварро ноором кардани мешаванд пайваста мубориза ҳоҳанд бурд.

Зерро мардуми тоҷик дуогӯй ва пушту паноҳи худро доранд ва ҳар лаҳза Дуои Модарон нигаҳдорандаи миллату давлати Тоҷикистони соҳибистиқлол мебошад.

Аммо мутаассифона дар ҷамъияти имрӯза нафароне пайдо гардидаанд, ки бо рафтору кирдорҳои разилонаи худ мехоҳанд ҷомеаро сарсону кишварро ба майдони исёну, бозиҳои шадиди сиёсӣ гирифтор намоянд.

Магар ин аз рӯи шариати дини мубини ислом аст.

Фикр мекунам ба ин саволи пешниҳодшуда нафароне пайдо намешаванд, ки ҷавоби ҳақиқӣ пешниҳод карда бошанд.

Зеро дар яке аз ҳадисҳои пайғамбарамон Муҳаммад (с.а.в.) омадааст, ки Резонидани хуни бародари мусалмон ҳаром аст.

Зеро амалу рафтори ин гурӯҳҳо бар зидди дин асту бар манфиати ҷомеаи имрӯза нест. Таъкид кардан ба маврид аст, ки яке аз онҳо Ҳизби Наҳзати Ислом (ҲНИ) мебошад, ки роҳбарии онро Муҳиддин Кабирӣ ба зимма дорад.

Ин ҳизб аз овони таъсисёбиаш ҳамчун ҳизби ҷиноятпеша ва вайронкунандаи ҷомеа худро намудор карда буд.

Зеро ин қадар хунрезиҳои зиёд, бесарпаноҳ ва ҳамчун гуреза дар кишвари ба худ бегонаи ҷангзада паноҳ ёфтани миллати тоҷик аз рафторҳои бади ташкилоти террористӣ ва экстремистӣ Ҳизб Назҳати Ислом тарафдорону ва ҳаммаслакони он буд.

Аз ин лиҳоз, ҳар фарди ватандору меҳанпарвар ҳушёрию зиракиро набояд аз даст диҳад.

Дар ботин, сурату сирати хеш боварӣ ва ояндаи некро таҷассум карда тавонем.

Дар қалби ҷавонон хислатҳои хамидаи инсонпарварона, меҳандӯстона, меҳнатқариниву эътимоди комилро парварем.

Сулҳу оромӣ, субботи сиёсӣ, ваҳдатӣ миллиро чун гавҳари чашм ҳифз намоем.

Зеро имрӯз насли ҷавони кишвар давомдиҳандагон ва парчамбардорони содиқи давлати куҳани тоҷик мебошанд.

Бо шарофату заҳматҳои пайвастаи Ҳукумати кишвар имрӯз садҳо иншооти хурду бузург бунёд гардида, фаъолияти корхонаҳои нави саноатӣ аз нав барқарор карда шуда, ба соҳаи кишоварзии кишвар такони ҷиддӣ бахшида, роҳу пулҳо бунёд кардашуда барои кишварро аз бунбасти комуникатсионӣ раҳоӣ бахшидан ва барои расидан ба истиқлолияти энергетикӣ шабонарӯзи кору фаъолият намуда, ҳамчунин барои таъмин намудани шаҳрвандони кишвар бо ҷойҳои нави корӣ кӯшишу заҳмат кашида истодааст.

Ҳар фарди кишварро мебосит пайваста ҳушёру зирак бошанд ва нагузоранд, ки гурӯҳҳои нохалафе, ҷомеаи моро ноорому валангор созад.

Зеро захмҳое, ки дар қалби ҳар ҷавон ва ҳар пиру барнои кишвар, ки солҳои 90-ум аз сар гузаронидааст тоҳол фаромуш нагардидааст, мубориза беамон баранд.

Сироҷов Исфандиёр,
сардори Раёсати Хадамоти муҳоҷират дар вилояти Хатлон