Инсоният ҳамеша дар баробари дастовардҳои зиндагисозаш зуҳуроти хавфнокеро мисли терроризму коррупсия ба вуҷуд оварда, аз онҳо ба таври доимӣ ранҷ мекашад.
Коррупсия низ чун яке аз омилҳои асосии пасрафти кишварҳо дар тамоми ҷаҳон мавриди мубориза қарор дорад. Амалҳои коррупсионӣ дар ҷаҳони муосир ҳар сония рух дода, ба буҷаи оилаҳову кишварҳо ҳисороти азимеро ворид месозад.
Ҷумҳурии Тоҷикистон дар баробари дигар кишварҳои олам бо коррупсия муборизаи беамон бурда, дар ин самт як қатор қонунҳо қабул намудааст. Яке аз ҳуҷҷатҳои асосии танзиму тартиби мубориза бо коррупсия ин “Стратегияи давлатии муқовимат бо коррупсия дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои давраи то соли 2030” мебошад.
Вале, мутаасифона дар ҷомеаи имрӯзаи мо то ҳанӯз нафарони олуда бо коррупсия бисёранд, ки зарари худро ба пешрафти тамоми соҳаҳои мамлакат мерасонанд.Чунин ашхос новобаста аз шакли фаъолияташон манфиатҳои шахсиву оилавиашонро аз давлату ҷомеа пеш гузошта ба ивази пул омода ҳастанд дилхоҳ корро анҷом диҳанд.
Коррупсия ҳамеша инкори воқеият ё ҳақиқат буда, дар натиҷаи ҳар як амали коррупсионӣ вайрониву носолимие дар ташаккули ҷамъияти муосир ба амал меояд ва арзишҳои баланди инсонӣ, мисли виҷдон, ба ивази пул ё ягон манфиати дигар ба фурӯш гузошта мешавад.
Коррупсия шахсиятҳои қалбакӣ, хулосаҳои қалбакӣ, корҳои қалбакӣ ва ҳазорон қалбакиҳои дигарро ба вуҷуд оварда, системаи муқдадири иҷтимоиро рахна ва шахсони ноуҳдабарову ҳаромкорро дар ҷамъият афзун мекунад.
Ҳар ҷо ки коррупсия ба амал меояд, ҳатман дар он ҷо воқеият зери суол рафта, ноҳақкорӣ рух медиҳад. Агар дар баъзе ҳолатҳо коррупсия ба як нафар ё як оила зиён расонад, дар аксари ҳолатҳо зарари ҳар як кирдори коррупсионӣ ба кулли ҷомеаву давлат мерасад.
“Нафси бад – балои ҷон” аз маъмултарин масъалаҳои халқи тоҷик аст. Аслан ба коррупсия нафароне даст мезананд, ки руҳан гуруснаву носеранд ва новобаста аз баъзе бартариҳои иҷтимоӣ виҷдону обрӯи худро дар назди авом савдо мекунанд.
Собит шудааст, ки шахси ришвахӯр новобаста аз унвону вазифа дар назди ришвадеҳ беобрӯ гашта, тадриҷан миёни мардум ҳамчун ҳаромхӯр машҳур мегардад. Дуздиву азхудкунии бемақсади маблағҳо ва моликияти давлатӣ низ аз шохаҳои бузурги коррупсия буда, боиси касодшавии соҳаҳои зарардида мегардад.
Ҳамаи мо хуб огоҳ ҳастем, ки мақсади ҳар як ҷомеа, ҳар як давлат ва роҳбарияти он ташкилу таъмини ҳаёти хушу хуррам ва осудаву оромии халқу диёр, сарсабзӣ ва сарбаландии мамлакаташ дар арсаи байналмилалӣ мебошад.
Вале барои ба ин ҳадафи воло расидан монеаҳои зиёде лозиманд, чунки имрӯзҳо доираи амали коррупсия васеъ гашта, ба ҳама соҳаҳо, аз ҷумла, ба сиёсат, иқтисодиёт, иҷтимоиёт ва ахлоқ таъсир расонида истодааст. Барои муборизаи самаранок бар зидди коррупсия тадбирҳои маҷмуии иқтисодӣ, иҷтимоӣ, ҳуқуқӣ ва ахлоқиро андешидан зарур аст.
Мирзозода М,
Мудири бахши Хадамоти муҳоҷират дар ноҳияи Шаҳристон
