Экстремизм ва терроризм имрӯзҳо яке аз масъалаҳои муҳим ва хатарноки ҷаҳони муосир ба ҳисоб мераванд. Ин зуҳурот на танҳо ба амнияти давлатҳо, балки ба зиндагии ҳаррӯзаи шаҳрвандон таъсири манфӣ мерасонанд. Бо вуҷуди талошҳои байналмилалӣ ва миллии бисёре, ки барои пешгирии паҳншавии ин зуҳурот анҷом дода мешаванд, масъалаи мазкур ҳанӯз ҳам нигаронкунанда боқӣ мемонад.

Ноогоҳӣ, аз маълумотгирӣ дур мондан метавонад боиси гаравидани шаҳрвандон ба гурӯҳҳои ифротӣ гардад.

Ҳамчунин муҳоҷирати меҳнатӣ, аз назару тарбияи волидон дур мондан, идеологияҳои хурофотӣ метавонанд ба сӯи пайравӣ ба экстремизм ва терроризм роҳ кушоянд.

Паҳн намудани маълумоти дуруст байни аҳли ҷомеа ва омӯзиши маърифатии аҳолӣ яке аз самтҳои муҳим дар мубориза бо экстремизм мебошад.

Инчунин паст кардани сатҳи бекорӣ тавассути таъсиси ҷойҳои нави кор ва беҳтар намудани шароити иқтисодӣ метавонад ба коҳиши паҳншавии экстремизм ва терроризм мусоидат кунад.

Омӯзиши дурусти асосҳои дин ва тавзеҳи дурустии таълимоти динӣ низ метавонад ба пешгирии таъсир омилҳои  хурофотӣ мусоидат кунад.

Барои самаранок мубориза бурдан бо терроризм ва экстремизм ҳамкории наздики давлатҳо ва ташкилоти байналмилалӣ зарур аст.

Экстремизм ва терроризм имрӯзҳо яке аз таҳдидҳои ҷиддӣ ба амнияти ҷаҳон мебошанд. Барои пешгирӣ ва мубориза бо ин зуҳурот лозим аст, ки тамоми ҷомеаҳо, новобаста аз дин, нажод ва миллат ба якдигар ҳамкорӣ кунанд ва барномаи мукаммали маърифатнокӣ, иқтисодӣ ва сиёсиро роҳандозӣ намоянд.

Танҳо бо талошҳои якҷоя ва ҳамоҳанг метавонем ба ин таҳдидҳо ғалаба кунем ва амнияти ҷомеаро таъмин намоем.

Шерализода Носиралӣ,

Мудири бахши молия ва хоҷагидорӣ Раёсати Хадамоти муҳоҷират дар шаҳри Душанбе