Дар фикру андешаҳои инсонҳои нопок, ки мағзашон аз таъсири идеологияи бегона гиҷ гаштааст, оромию суббот, пешрафти соҳаҳои гуногуни хоҷагии халқи мамлакат ба назар намерасад. Ҷои он, ки пешравиву муназзамии рушди кишварро гиромӣ доранд, ин афроди нопок ба иғвоангезӣ машғул гашта, фазои ороми кишвари моро халалдор карданӣ мешаванд.

Бархе аз шаҳрвандон, мутаассифона, гумроҳ шуданд, ки, албатта, оқибаташ пушаймонӣ аст. Имрӯз қабули Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд», манъ гардидани фаъолияти ҷараёну ҳизбҳои ифротӣ, ба ватан баргардондани ҷавононе, ки ғайриқонунӣ дар таълимгоҳҳои динии мамолики хориҷӣ таҳсил мекарданд, имкон дод, пеши роҳи шомилшавии насли ҷавон ба гурӯҳҳои ифротӣ гирифта шавад.

Аммо имрӯз ҳам ТТЭ ҲНИ ба ҷои шукргузорӣ аз давлати ободу осуда, хидмат кардан ба нафъи ватан бозиҳои пасипардагии худро идома дода истодааст. Сарварон ва аъзоёнаш ба ҷои ватандӯстию миллатпарастӣ ба ҷавонон ҷаҳолатпарастиро талқин мекунанд. Ҳамаи амалҳои онҳо бо супориши қувваҳои беруна, хоҷагони хориҷии онон аст. Аён гашт, ки сафарҳои бешумори роҳбарони ТТЭ ҲНИ ба хориҷи кишвар бо мақсадҳои нопок будааст.

Ин тоифа хоинони Ватан аз хоҷагони хориҷӣ супориш мегиранду амалҳои ифротгароёнаро анҷом медиҳанд ва бар ивази ин маблағҳои калон мегиранд. Барои маблағҳои гирифтаашон дар назди хоҷагонашон ҳисобот медиҳанд ва аз ин ҷост, ки супоришҳои гирифтаашон -ҷинояткориҳоро анҷом надода наметавонанд. Яъне бадбахтии онон аст, ки дар ботлоқи фиреби хоҷагони хориҷӣ ғӯтида мондаанду илоҷи халос шудан надоранд.

Имрӯз аз чеҳраи аслии ин тоифа, аз амалҳои нопоки онон аҳли ҷомеаи кишвар огоҳ буда, ин ватангадоёнро ҳаргиз намебахшанд. Мардуми кишвар мутмаинанд, ки новобаста аз вазъи ҳассоси минтақа ва ҷаҳон ба гурӯҳҳои ғаразҷӯ имкон намедиҳанд, ки фазои сулҳу суббот ва созандаи кишвари азизамонро халалдор созанд.

Раёсати Хадамоти муҳоҷират дар шаҳри Душанбе