Инсон дар ҳаёташон танҳо дар назди ду муқаддасот сари таъзим фуруд овардааст, ки яке зан – модар ва дигаре Ватан – модар. Ин ду муқаддасоти бузург маънои якхеларо ифода мекунанд ва он ҳам модараст. Таърих гувоҳаст, ки тоҷикон қадимтарин сокинони Осиёи Марказӣ буда, модари тоҷик дар тӯли таърих дар баробари тарбияи фарзандони фарзонаи миллат боз дар баробари мардони шуҷоъ тавонистанд Ватанро аз душман наҷот бахшанд. Таърих номи олиҳаи зебоӣ ва ҷасорат Гурдофариди сафшикан, номи занҳои муборизу ватанпарвар Томирис, Рухшона, Маликаи Бухордухт ва даҳо модарону хоҳарони моро ёд дорад, ки барои истиқлолу озодии мардум ва сарзамини худ бо аҷнабиён талош кардаанд.
Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар суханрониҳояшон ба мақоми зан модар доим баҳои баланд дода, иброз дошта буданд, ки “Модари тоҷик аз азал фарзандони бузурги миллатро аз давлатдору сипаҳсолор гирифта, то сарбозони далеру сарбаланд ва вазирону олимони донишмандро дар канори худ бо меҳрубонӣ парвариш дод, ба воя расонид ва барои фатҳу кушоишҳои нек раҳнамои кард”.
Бар ҳақ модари тоҷик барои миллат бузургтарин фарзандонеро ба монанди Шераку Спитамен, Деваштичу Муқаннаъ, Сумбоди Муғ ва Темурмалик, Шоҳтемуру Нусратуллои Махсум, Бобоҷон Ғафуров ва Садриддини Айнӣ ва ба ин мисли ҳазорони дигарро туҳфа намуд, ки дар погузории Тоҷикистони маҳбубамон ҷонбозиҳо намуда буданд.
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар баромадҳояшон аз шуҷоату далерии занон дар замони ҷанги дуюми ҷаҳонӣ ёдоварӣ намуда, иброз дошта буданд, ки “Номҳои Ойгул Муҳаммадҷоноваи лочин, София Ниёзии табиб, Тӯҳфа Фозилова ва София Туйбоеваи ҳунарманд, Розия Озодӣ шоира ва даҳҳо нафар модарону хоҳарон дар таърих абадан зиндаанд”. Ҷаноби Олӣ сабақи талхи ҷанги шаҳрвандии солҳои 90-умро захми дардноке барои модарони тоҷик маънидод намуда, ба модарони тоҷик муроҷиат намуданд, ки ман ба занону модарони бо ору номуси тоҷик умеди зиёд дорам.
Модар барои ҳар як инсон азизтарин кас аст ва бесабаб нест, ки муқаддастарин маҳфум, яъне Ватанро бо маҳфуми модар баробар ва ҳамрадифй донистаанд. Ин ду маҳфум барои ҳар як инсони соҳибаслу соҳибватан арзишу манзалати якхела доранд.
Пешвои миллат бунёди ҷомеаи демократӣ ва дунявиро дар нақши зан- модар пиндошта, зикр доштанд, ки “Бузургтарин ҳадафе, ки имрӯз дар назди мо қарор дорад сохтмони ҷомеаи ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва демократӣ мебошад. Вобаста ба ин, мо бояд амиқ дарк намоем, ки бе ширкати фаъолонаи занон расидан ба ин ҳадафи бузург мушкил аст. Зеро ба ӯҳдаи зан – модар, ки меҳвари асосии хонадон аст, аз рӯзи азал вазифаи муқаддас ва басо масъулитнок- тарбияи инсони нав ва дар ниҳоди вай ҷойгир намудани ахлоқи ҳамида, шавқат ва муҳаббат, эҳсоси ватанпарварию миллатдӯстӣ, қудрати созандагию офаридгорӣ гузошта шудааст”.
Роҳбари давлат нисбати зан модар эҳтироми зиёд дошта нақши онҳоро дар ҷомеа баланд арзёбӣ менамоянд. Имрӯз намояндагони занон дар ҳамаи шохаҳои ҳокимият, яъне мақомоти олии қонунбарор, ҳокимияти иҷроия ва судҳо таъмин шудааст.
Файзализода Сафаралӣ,
Сардори Раёсати Хадамоти муҳоҷират дар шаҳри Душанбе
