«Террористу ифротгаро ватану миллат ва дину мазҳаб надорад. Террорист террорист аст ва ӯ ҳеҷ гоҳ худӣ ё бегона ва ё таҳаммулгаро буда наметавонад. Хусусияти глобалии хатари терроризм ва ифротгароӣ ҷиддан тақозо менамояд, ки нисбат ба ин ду мафҳум мавқеъ ва меъёрҳои ягонаву умумӣ таҳия ва қабул карда шаванд» – ин гуфтаҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон водорамон месозад то ба ин масъалаи муҳим ва ҳассоси ҷамъияти таваҷҷуҳи хоса намуда бори дигар ҳадафҳо ва моҳияти хатаровари онро ба ҷавонон ва хосатан насли наврас, ки ояндасози ватану миллат маҳсуб меёбанд ёдрас намоем. То дар ҳифзи марзу бум ва эъмори ҷамъияти сулҳбунёд ва пешрафта хеле ҳушёру зирак ва эҳтиёткор бошанд.
Равандҳое, ки имрӯзҳо дар ҷаҳони муосир арзи ҳасти доранд, аз ҷумла бархурди фарҳангу тамаддунҳо, тафриқаву низоъҳои диниву махзҳабӣ, густариши бесобиқаи терроризму экстремизми динӣ ва монанди инҳо, ки василаи истифодаи қувваҳо гуногуни манфиатхоҳ гардидаанд.
Ҷумҳурии Тоҷикистон тайи даврони соҳибистиқлолӣ, ки пайваста пайи ҷустуҷӯи роҳу усули самараноки мубориза бо ифротгароӣ талош меварзад. Истифодаи бунёди мактабу рушди маорифро дар сиёсатгузориҳои худ авлавият медиҳад, то ин, ки нафаре ифротгаро нашавад. Сиёсати кишвар ба он равона шудааст, ки дину маориф созандаи ҳам бошанд, на хилофи манфиатҳои умумии давлат. Ба истилоҳи дигар, маорифе, ки ҷомеаро аз ифротгарои раҳо бибахшад ва диндорие, ки ба ифротгароӣ набарад. Мубориза бо ифротгароии динию мазҳабӣ раванди басо нозук ва ҳассос аст. Барои безарар кардани як ифротгаро ҳуҷраи маҳбас кифоят аст, аммо барои ифротгаро нашудани як нафар тамоми қувваи давлат: оила, мактаб, маориф, воситаҳои ахбори омма, коргоҳ, нерӯи ҳарбӣ, тасмимҳои амниятӣ ва ғайра зарур мебошанд. Чи тавре, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёмашон, ки 28 декабри соли 2024 ба Маҷлиси олии кишвар ироа гардид, иброз доштанд – «То вақте, ки тамоми ҷомеа ба мактаб ва низооми маориф рӯй наоварад, миллат дастнигар, хору зор, таҳқиргашта ва афроди он моил ба ҳама гуна ҷиноятҳои сангину пешгӯинашаванда боқи хоҳанд монд».
Лозим ба ёдоварист, ки дар натиҷаи фориғболӣ аз ҷониби волидон, калонсолону атрофиён ва дур мондан аз андухтани илму маърифат, бештари маврид аз дасти ҷавонони роҳгумзада ва ба доми гурӯҳҳои ифротӣ афтода, амалҳои гушношуниде содир карда мешавад. Имрӯз, вақти он расидааст, ки падару модарон нисбат ба фарзандони худ бо диққаттар бошанд, барои соҳибмаърифату соҳибилм гаштанашон ҷидду ҷаҳд намоянд, эшонро тарбияи дуруст дода, ба беҳудагардиву фориғбол гаштани фарзандон роҳ надиҳанд. Барои дар тафаккури фарзандон ақидаи ғаразноки ҷиноӣ, аз ҷумла ифротӣ, роҳ наёбад онҳоро бояд тарбия намуд то ки ба муқобили падидаҳои манфии ғаразнок устувор ва муқовиматпазир бошанд. Маҳз бо ин мақсад ва як қатор ҳадафҳои дигари инкишофи таълиму тарбия миёни наврасон ва ҷавонон, Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи масъулият барои таълиму тарбияи кӯдак» қабул гардид, ки ҳуқуқ ва уҳдадориҳои падару модарро дар таълиму тарбияи фарзандон, ташаккул додани рӯҳияи инсондӯстӣ ва ватандории онҳоро боз ҳам баланд мебардорад. Татбиқи қонуни мазкур масъулияти падару модарро дар самти тарбия ва таълими фарзандонашон, пешгирӣ аз шомил шудан ба ҳар гуна равияҳои ифротгаро боз ҳам тақвият дод.
Дар баробари ин, мубориза бар зидди зуҳуроти номатлуб, чун терроризм ва ифротгароӣ, воқеан ҳам мубориза дар роҳи ҳифзи марзу бум, истиқлолият, фарҳанги миллӣ, забони давлатӣ ва рӯзгори осоиштаи миллатамон маҳсуб меёбад.
Розиқов Мулосамеъ,
Мутахассиси пешбари бахши Хадамоти муҳоҷират дар ноҳияи Кӯҳистони Мастчоҳ
