Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар суханрониҳои худ ҳамеша мубрам будани масъулияти падару модарро дар таълиму тарбияи фарзанд таъкид менамоянд.
Тарбия ҳамеша болотар аз таълим аст. Зеро тарбия мақоми таълимро муайян менамояд. Тарбияи фарзанд аз вақти таваллуд оғоз меёбад. Вазифаи падару модар танҳо хӯронидану пушонидани фарзанд нест, балки ба таҳсили фарзанди хеш бояд эътибори ҷиддӣ диҳанд.
Ҳар як падару модар вазифадор аст, ки барои таҳсили фарзандони хеш тамоми шароитро фароҳам орад, то онҳо дар оянда ҳамчун шахси хушахлоқ, баркамол, зиндаги дӯст ва ватанпарвар ба воя расонад. Мутобиқи моддаи 9-уми боби 2-юми Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи масъулияти падару модар дар тарбияи фарзанд» падару модар дар таълими фарзанд ӯҳдадориҳои зерин доранд.
- ба фарзанд то шашсола барои гирифтани таълиму тарбияи то мактабӣ шароит фароҳам оваранд.
- ба таълим фаро гирифтани фарзандро таъмин намуда, ба таҳсили ӯ дар муассисаҳои таҳсилоти миёнаи умумӣ монеъ нашаванд;
- фарзандро бо воситаи зарурии таълимӣ таъмин карда, барои таълими ӯ шароити муносиб муҳайё намоянд;
- риояи пӯшидани либосҳои расмии мактабиро аз ҷониби фарзанд дар ҳамаи зинаи таҳсилот таъмин ва назорат намоянд;
- донишандӯзӣ ва иштироки фарзандро дар раванди таълим назорат карда, бо омӯзгорон, ҳайати кормандон ва роҳбарияти муассисаҳои таълимӣ оид ба таълими фарзанд мунтазам ҳамкори намоянд.
Инчунин, бояд падару модарон дар якҷоягӣ бо мураббиёну омӯзгорон дар таълиму тарбияи насли наврас дастаҷамъона заҳмат кашанд.
Вазифаи муассисаҳои таълимӣ аз муассисаҳои таълимии томактабӣ сар карда, то муассисаҳои олии касбӣ дар амал татбиқ намудани назарияти таълим ва тарбия мебошад. Тарбия бо таълим робитаи ногусастанӣ дорад. Тарбия одобу рафтор аст ва ба назорати донишмандон, ахлоқ фалсафаи амалии ҳар як халқу миллат ба шумор меравад.
Педагоги маъруфи рус ва яке аз машҳуртарин олимони риштаи тарбия Анатолий Василевич Луначарский оид ба тарбия ахлоқӣ ва сиёсии ҷавонон, ки раванди басо мураккаб буда, ҳеҷ гоҳ саҳланкориро намеписандад, чунин фармуда буд: “Агар устоди заргар тиллоро вайрон кунад, онро аз нав гудохтан мумкин ва сангҳои қиматбаҳо вайрону корношоям мешаванд. Вале одам вайрон шавад, ин гуноҳу ҷинояти бузургест”.
Замони муосир талаб менамояд, ки бояд оила, мактаб ҷомеа байни ҳам робитаи зич дошта, дар тарбияи фарзандони худогоҳу ватандӯст якҷоя саҳмгузор бошанд ва ҳар яке масъулияти худро дар назди давлату миллат бо сарбаландӣ иҷро номоянд.
Шарипов Хуршед,
мудири шуъбаи Хадамоти муҳоҷират дар ноҳияи Данғара
