Тарбияи ватандӯстӣ яке аз масъалаҳои муҳими ҷомеаи муосир буда, асоси устувории давлат, иттиҳоди мардум ва рушди ҷомеа мебошад. Ватандӯстӣ маънои эҳтиром, муҳаббат ва садоқат ба Ватанро дорад. Он ба насли ҷавон имкон медиҳад, ки таъриху фарҳанг, забон ва арзишҳои миллиро ҳифз намуда, масъулияти худро дар назди миллат дарк кунанд.
Ватандӯстӣ танҳо эҳсоси оддӣ нест, балки як маҷмӯи хислатҳои ахлоқиву иҷтимоӣ мебошад, ки инсонро ба Ватани худ вобаста мекунад. Ватандӯстӣ, насли ҷавонро ба хислатҳои нек, мисли эҳтиром ба қонун, масъулиятшиносӣ ва ҳамдигарфаҳмӣ, роҳнамоӣ мекунад.
Тарбияи ватандӯстӣ аз оила оғоз меёбад. Волидон бояд дар дили кӯдакон муҳаббат ба Ватанро бо нишон додани намунаи шахсӣ бедор кунанд. Ҳамчунин, мактаб дар ташаккули ватандӯстӣ нақши калидӣ мебозад. Омӯзгорон бояд тавассути таълим ва чорабиниҳои фарҳангиву варзишӣ, маърифати ватандӯстии хонандагонро боло бардоранд.
Донистани таърихи Ватан, қаҳрамонони миллӣ ва фарҳанги бойи он дар ташаккули ватандӯстӣ нақши муҳим мебозад. Ҳамчунин, дидани маконҳои таърихӣ ва муқаддаси Ватан ҳисси ифтихорро бедор мекунад.
Иштирок дар ҷашнҳои миллӣ, фестивалҳо ва чорабиниҳои фарҳангӣ ҳисси ягонагӣ ва ифтихор аз миллатро меафзояд.
Тарбияи ватандӯстӣ барои таҳкими асосҳои миллӣ ва рушду пешрафти ҳар як кишвар зарур аст. Ҷомеае, ки дар он ватандӯстӣ мавқеи баланд дорад, устувор ва муттаҳид мемонад. Маҳз тавассути тарбияи дуруст мо метавонем насли ҷавонро ба шахсиятҳои масъулиятшинос ва сарбаланд табдил диҳем, ки ояндаи миллатро равшан месозанд.
Тарбияи ватандӯстии ҷавонон яке аз масъалаҳои муҳим ва афзалиятноки ҷомеа маҳсуб меёбад, зеро ҷавонон ояндаи миллат ва давлатро ташаккул медиҳанд. Дар ҷаҳони муосир, ки раванди ҷаҳонишавӣ босуръат пеш меравад, тарбияи ҳисси ватандӯстӣ ва ифтихори миллӣ миёни насли ҷавон аҳамияти зиёд касб мекунад.
Чорабиниҳо, озмунҳо, вохӯриҳо бо шахсиятҳои маъруф ва қаҳрамонони миллат метавонанд ҳисси ватандӯстиро дар ҷавонон таҳким бахшанд.
Тарбияи ватандӯстӣ вазифаи ҳар як шахси ҷомеа аст. Агар мо ҷавононро бо эҳсоси ватандӯстӣ ва ифтихор аз миллат тарбия кунем, онҳо метавонанд дар пешрафти Ватан ва ҳифзи арзишҳои миллӣ саҳми босазо гузоранд. Ҳар як фарди ҷавон бояд дарк кунад, ки Ватан на танҳо замине аст, ки мо дар он зиндагӣ мекунем, балки решаи таърихӣ, фарҳангӣ ва рӯҳонии мост, ки бояд ҳифз ва пос дошта шавад.
Қунғуротова Фарида,
Мутахассиси пешбари шуъбаи иҷозатномадиҳӣ Хадамоти муҳоҷират
