Боиси таассуф аст, ки терроризму экстремизм ҳамчун зуҳуроти номатлуб, хавфноку хатаровар айни замон ҷомеаи ҷаҳониро ба ташвиш овардааст. Гурӯҳу созмонҳои ифротгаро барои расидан ба мақсадҳои нопоки худ ба ҳама гуна амалҳои зишту ғайриинсонӣ, одамдуздӣ, хиёнат ба Ватану миллат даст мезананд.

Ин масъала ҳамчун доғи рӯз ба амнияти кишварҳои ҷаҳон хатари ҷиддӣ меоварад. Мутаассифона, шиддати ин хатару таҳдидҳои ҷаҳонӣ имрӯз ҳам паст нашудааст. Дар ин раванд бояд баҳри пешгирии шомилшавии шаҳрвандони мамлакат ба созмону ҳаракатҳои террористию экстремистӣ ва ба Ватан баргардонидани шахсони гумроҳшуда эътибори ҷиддӣ дода шавад.

Сабаби пайдоиш ва паҳн гардидани ин гуна падидаҳои номатлуб аз он шаҳодат медиҳад, ки сатҳи пасти шароити зиндагӣ, бехабар будан аз маърифати ҳуқуқӣ ва худшиносӣ, ноогоҳии бархе, хусусан ҷавонон боиси шомил шудани онҳо ба гурӯҳи ифротгаро мегардад.

Дар шароити ҷаҳонишавию душвор гардидани муносибатҳои байналмилалии сиёсию иқтисодӣ ба масъалаҳои ҳифзи симои миллию мазҳабӣ, пос доштани арзишҳои маънавӣ, баланд бардоштани сатҳи фарҳангӣ – сиёсӣ ва маърифати ҳуқуқии аҳолии кишвар, хусусан ҷавонон диққати махсус зоҳир намудан зарур аст. Аз ин лиҳоз, бобати баланд бардоштани самаранокии мубориза бо терроризм ва дигар зуҳуроти экстремистӣ ҳамкорӣ ва мусоидати ҳар як фарди ҷамъият барои пешгирӣ ва мубориза алайҳи ҷиноятҳои трансмиллӣ зарур аст.

Бинобар ин мо, шаҳрвандони кишварро зарур аст, ки дар маҷрои ҷаҳонишавӣ бо дарки масъулият истиқлолияти худро натанҳо бо шиору гуфтор, ситоишу парастиш, балки бо меҳнати софдилона ва самимӣ дар ҳама соҳаҳо таҳким бахшем, барои таълиму тарбияи наврасон, ҷавонон дар руҳи ватандӯстӣ, худогоҳиву худшиносӣ, инчунин ҷалби онҳо дар корҳои созандагиву ободкорӣ, ҳифзи дастовардҳои истиқлолият, таҳким бахшидани ваҳдати миллӣ саҳмгузор бошем.

Раёсати Хадамоти муҳоҷират дар шаҳри Душанбе