Имрӯз дар ҷаҳон вазъияте ба амал омадааст, ки яке аз самтҳои афзалиятноки сиёсати давлатҳо ин мубориза бар зидди зуҳуроти номатлуб, ба монанди экстремизм ва терроризм шуда мондааст. Мамлакати мо баҳри пешгирии падидаҳои ифротӣ, ҳамчунин ҳадафҳои нопоки душманони миллат, кўшиш ба харҷ медиҳад. Аз оғози ба даст овардани Истиқлоли давлатӣ Ҷумҳурии Тоҷикистон алайҳи ифротгароӣ бо мақсади таъмини амнияти минтақавӣ ва миллӣ мубориза мебарад. Авҷи хатари экстремизм ва терроризм ин ҳодисаҳои марбут ба ҷанги шаҳрвандӣ дар кишвари мо дар солҳои 90-ум мебошад.
Мутаассифона, имрўз бархе аз ифротгароён, хоинони миллат ақидаҳои нодуруст, ҳадафҳои нопоки худро мехоҳанд, ки амалӣ созанд ва сулҳу субботи ҷомеаро халалдор намоянд. Вале ҳоло мардум чеҳраи аслии ин афродро шинохтаанд, ки бештари ин шахсон дар гузашта ҷинояткор будаанд. Ингуна афроди хиёнаткор арзиши истиқлолиятро, ки волотарин ва пурарзиштарин дастоварди давлату миллати тоҷдори тоҷик мебошад, қадр намекунанд.
Давоми асрҳои тўлонӣ миллати тоҷик дастовардҳои фарҳанги асил, ҳуввияти миллӣ, забони модарӣ, илму адабиёти оламгирашро нигоҳ доштааст. Ба ҳамагон маълум, ки ниёгони мо бо талқини афкори пурарзиш беҳтарин ва равшантарин орзуву омоли инсоният ва рукнҳои ахлоқи ҳамидаро басо орифона ифода намудаанд, ки ин суханони пурҳикмат дар тўли асрҳо барои ташаккули арзишҳои солими башардўстона хидмат кардааст.
Муқаддас доштани Истиқлоли давлатӣ, ки барои мо рамзи олии Ватану ватандорӣ, бузургтарин неъмати давлатсозию давлатдории мустақил, кору пайкорҳои пайгиронаи созандагӣ, азму талошҳои фидокоронаи расидан ба истиқлолияти сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангӣ мебошад, меъёрҳои ҷомеаи шаҳрвандиро таҳким бахшид ва дар як вақт ҳаёти озодонаи ҳар фард ва олитарин дараҷаи бахту саодати воқеии миллатро таъмин намуд.
Истиқлолият барои мо нишони барҷастаи пойдории давлат, бақои симои миллат, рамзи асолату ҳувият, идеалу ормонҳои таърихӣ, шиносномаи байналмилалӣ ва шарафу эътибори ба ҷаҳони мутамаддин пайвастани кишвари соҳибистиқлоли Тоҷикистон мебошад ва ин арзишҳоро чун гавҳари ноёб аз ҳар гуна гурўҳҳову афроди бегонаи давлатфурӯш эҳтиёт бояд кард.
Мо, шаҳрвандони ҷумҳурӣ фирефтаи ифротгароён нашавем, ки имрўз симои асливу сиришти нопоки ин ифротгароён ба ҳама аён гаштааст. Баҳри саҳм гузоштан дар ободиву пешрафти Ватан, зодгоҳ, маҳалли зисти хеш кўшиш ба харҷ диҳем.
Бахши робита бо ҷомеаи Хадамоти муҳоҷират
