Фарҳанги либоспӯшӣ бо мурури замон, оҳиста-оҳиста тараққӣ ёфта, маданияти ҷудогонаеро барои ҳар як миллат муайян ва муқаррар намуд. Бо мурури замон дар ҷумҳурии мо низ
27 июни соли 1997 дар таърихи миллати тоҷик ҳамчун рӯзи Ваҳдати миллӣ бо ҳарфҳои заррин сабт ёфтааст. Ин рӯз, ки барои халқу миллати мо азизу
Ҷавонон — нерӯи пешбарандаи ҷомеаанд. Агар наврасон ва ҷавонон дар руҳияи ваҳдату дӯстӣ тарбия ёбанд, ояндаи кишвар пурнур хоҳад буд. Бинобар ин, ҳар як ҷавон
Бо ибтикори шуъбаи Хадамоти муҳоҷирати дар шаҳри Хуҷанд дар бозори Панчшанбе бо шаҳрвандон ва фурӯшандагон корҳои фаҳмондадиҳӣ ва маърифатӣ вобаста ба баланд бардоштани сатҳи маърифати
Бо ибтикори бахши Хадамоти муҳоҷират дар ноҳияи Кӯҳистони Мастчоҳ дар деҳаи Мадрушкат ҷамоати деҳоти Лангар, бо сокинон ва муҳоҷирони меҳнатии ба ватан бозгашта, оид ба
