Мушкилоте, ки солҳои охир ҷомеаи муосирро фаро гирифтааст, ин терроризм ва экстремизм мебошад. Ҳаракатҳои ифротӣ, ҷараёнҳои иртиҷоӣ ва гурӯҳҳои динию мазҳабӣ бо амалҳои ғайриинсонӣ ва
Имрӯз терроризм ва экстремизм чун ҳаракатҳои хатарзо боиси ташвишу нигаронии кишварҳои олам гардидаанд. Шаклҳои зуҳури онҳо гуногун буда, дар замони муосир бештар чунин намудҳо ба
Тавре аз саҳифаҳои таърихи пурғановати миллатамон огоҳ ҳастем, халқи тоҷик дар тӯли солҳои зиёд баҳри ба даст овардани Истиқлоли давлатии комили худ чӣ қадар ҷонбозиву
Тақвият додани корҳои фаҳмондадиҳӣ, аз ҷониби кормандони шуъбаи Хадамоти муҳоҷират дар “Фурудгоҳи байналмилалии Кӯлоб” дар байни муҳоҷирони меҳнатӣ вобаста ба муҳоҷиратӣ бехатар, пешгирии пайвастани муҳоҷирон
